نوشته شده در تاريخ جمعه بیست و یکم مرداد 1390 توسط خندان. سلام بالاخره ما هم صاحب شبکه شدیم اینم آدرسش. تشریف بیارین و با هم شاد باشیم. نوشته شده در تاريخ چهارشنبه یازدهم خرداد 1390 توسط خندان. زن در حال قدم زدن در جنگل بود كه ناگهان پايش به چيزي برخورد كرد. نوشته شده در تاريخ دوشنبه نهم خرداد 1390 توسط خندان.

ته برج دائم کم مییاره. با بد و خوب میسازه. دنیاش مثل اون کوچه باریک نیست.

ما کودکان جنگ نبودیم و صدای موشک و خمپاره را درک نکردیم اما رعدصدای پدرم و حجم نفرین مادرم خواب کودکانه امان را می آشفت. هرروز خدا را با هراس روبرو شدن با چهره ی درهم پدر و مژه های خیس مادر شرو میکردیم. بااینکه دل خوشی از مدرسه و معلمانی که در زندگیمان سرک میکشیدند و بیشتر با سوالاتشان که درمورد جلسات دادگاه والدینم بودبغض به گلویمان می آوردندنداشتیم اما ترجیح میدادیم حتی شبها هم در مدرسه بمانیم. هیچوقت طعم گرسنگی را نچشیدم ولی منت لقمه ای که گاهی با بغض فرو میدادمش حتی طعم نان را هم برایم تلخ میکرد.

MA VIE EN DEHORS DU RAP. Salut a tous, voici mon blog qui resume ma vie en dehors du rap.

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی. غرورت را برای تکه نانی. به زیر پای نامردان بیاندازی. و شب آهسته و خسته. تهی دست و زبان بسته. به سوی خانه باز آیی. زمین و آسمان را کفر میگویی. اگر در روز گرما خیز تابستان. تنت بر سایهی دیوار بگشایی. لبت بر کاسهی مسی قیر اندود بگذاری. و اعصابت برای سکهای اینسو و آنسو در روان باشد. زمین و آسمان را کفر میگویی.